Κάτω απ την βροχή που πέφτει

Μια μέρα κρύα.Έξω ένας κόσμος υγρός.Ένας κόσμος σκοτεινός και από συννεφιά φτιαγμένος.Άνθρωποι να τρέχουν να προλάβουν και άλλοι απλά να περπατούν,κάτω από ομπρέλες μαύρες.Τα φανάρια κόκκινα και όλα σταματούν.Σταματούν για να σε δείξουν.Κι εσύ εκεί.Να στέκεσαι.Να στέκεσαι και να κοιτάς.Κάτω απ την βροχή...Κάτω απ την βροχή που πέφτει.